غزل شماره ۱۰۱
شراب و عیش نهان چیست؟ کار بی‌بنیاد
زدیم بر صف رندان و هر چه بادا باد
گره ز دل بگشا وز سپهر یاد مکن
که فکر، هیچ مهندس چنین گره نگشاد
ز انقلاب زمانه عجب مدار که چرخ
ازین فسانه هزاران هزار دارد یاد
قدح به شرطِ ادب گیر زآنکه ترکیبش
ز کاسه سر جمشید و بهمن است و قُباد
که آگه است که کاووس و کِی کجا رفتند؟
که واقف است که چون رفت تخت جَم بر باد؟
ز حسرت لب شیرین هنوز می‌بینم
که لاله می‌دمد از خون دیدهِ فرهاد
مگر که لاله بدانست بی‌وفایی دهر
که تا بزاد و بشد، جام می ز کف ننهاد
بیا بیا که زمانی ز می خراب شویم
مگر رسیم به گنجی درین خراب آباد
نمی‌دهند اجازت مرا به سیر و سفر
نسیم باد مصلّا و آب رکن آباد
قدح مگیر چو حافظ مگر به ناله چنگ
که بسته‌اند بر ابریشم طرب دلِ شاد