غزل شماره ۱۰۰

دی پیر می فروش که ذکرش به خیر باد

گفتا شراب نوش و غم دل بِبَر ز یاد

گفتم به باد می‌دهدم باده‌ی نام و ننگ

گفتا قبول کن سخن و هر چه باد باد

بی خار گُل نباشد و بی نیش نوش هم

تدبیر چیست وضع جهان این چنین فتاد

سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست

از بهر این معامله غمگین مباش و شاد

بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ

در معرضی که تخت سلیمان رود به باد

پر کن ز باده جام و دمادم به گوش هوش

بشنو از و حکایت جمشید و کیقباد

حافظ گرت ز پند حکیمان ملالت است

کوته کنیم قصّه که عمرت دراز باد

توکل به خدا کن. در کاری که انجام می دهی بدی وجود ندارد و عاقبت بسیار خوبی دارد. قبول کن چیزی را از دست نمی دهی. غصه نخور. شاد باش که به مقام و پول یکجا دست پیدا می کنی. از پند دیگران ناراحت نشو. عمرت هم طولانی است.