غزل شماره ۷۸

دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

بشکست عهد و از غم ما هیچ غم نداشت

یا رب مگیرش اَر چه دل چون کبوترم

افکند و کُشت و عزّت صید حَرم نداشت

بر من جفا ز بخت من آمد وگرنه یار

حاشا که رسم لطف و طریق کَرَم نداشت

با این همه هر آن که نه خواری کشید از او

هر جا که رفت هیچ کسش محترم نداشت

ساقی بیار باده و با مدّعی بگوی

انکار ما مکن که چنین جام، جم نداشت

هر راه رو که ره به حریم دَرش نبرد

مسکین برید وادی و رَه در حرم نداشت

حافظ ببر تو گویِ فصاحت که مدّعی

هیچش هنر نبود و خبر نیز هم نداشت

چرا عاقل کند کاری ک باز آرد پشیمانی. از کاری که کرده ای بسیار نادم و پشیمانی. با شکست مواجه شده ای و فکر می کنی دیگر کسی تو را دوست ندارد و مورد احترام نیستی. اما مرور زمان همه چیز را دست می کند. مطمئن باش این شکست مقدمه ای است برای پیروزی بزرگ انشاالله.