غزل شماره ۷۴

حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

باده پیش آر که اسباب جهان این همه نیست

از دل و جان شرف صحبت جانان غَرَض است

همه آن است وگرنه دل و جان این همه نیست

منّت سدره و طوبی ز پی سایه مکش

که چو خوش بنگری، ای سرو روان این همه نیست

دولت آن است که بی خون دل آید به کنار

ورنه با سعی و عمل، باغ جنان این همه نیست

پنج روزی که درین مرحله مهلت داری

خوش بیاسای زمانی که زمان این همه نیست

بر لب بحر فنا منتظریم ای ساقی

فرصتی دان که ز لب تا به دهان این همه نیست

زاهد ایمن مشو از بازی غیرت، زنهار

که ره از صومعه تا دیر مغان این همه نیست

دردمندی من سوخته‌ی زار و نزار

ظاهراً حاجت تقریر و بیان این همه نیست

نام حافظ رقم نیک پذیرفت ولی

پیش رندان، رقم سود و زیان این همه نیست

مسئله به این کوچکی را بزرگ نکن. چند صباحی را که زنده ای خوش باش و به اطر مسائل کوچک خود را آزار نده. می خواهی همه چیز را بدون هیچ سعی و تلاشی به راحتی به دست بیاوری. در راه خدا قدم نمی گذاری ولی انتظار بهشت داری. نامت نیکوست به عاقبت کاری که می کنی فکر کن.